Erizipel ili crveni vetar

Erizipel predstavlja infekciju površinskog sloja kože.

Povremeno se srećemo sa njim pogotovo u toplijem delu godine.

Razlog za to je veća verovatnoća manjih ili većih povreda kože kada se nosi manje odeće.

Samim tim sa većim brojem povređivanja veća je i verovatnoća da će doći do ove infekcije.

Šta je to crveni vetar odnosno Erizipel i koje delove tela najčešće zahvata?

Prvo što bilo kome padne na pamet kada se spomene crveni vetar je neka stomačna infekcija ali Erizipel je u stvari akutna infekcija površinskog sloja kože.

Najčešće zahvata otkrivene delove tela pre svega nogu i lice.

Na prvom mestu je lokalizacija u predelu nogu.

Razlog za to je što su ti delovi tela češće otkriveni kada je toplo.

Samim tim su izloženiji povredama odnosno oštećenjima na koži.

Ta oštećenja mogu da nastanu hodanjem kroz travu, bavljenjem poljoprivrednim poslovima, vežbanjem u prirodi, trčanjem idr.

Kroz njih u površinski sloj kože ulazi glavni izazivač crvenog vetra bakterija Streptococcus pyogenes iz grupe A beta hemilitički streptokok.

Ova bakterija je uzročnik u više od 80 procenata infekcije.

Pored nje u manjoj meri se kao izazivač mogu javiti bakterije iz grupe C i G Streptococcus kao i zlatni stafilokok.

Kako izgled koža zahvaćena Erizipelom?

Deo kože koji je zahvaćen ovom infekcijom je jarko crven izdignut i jasno ograničen od ostatka kože.

Naziv „Crveni vetar“ je verovatno i nastao zbog boje zahvaćenog dela kože.

Na dodir je koža topla, napeta i može da bude bolna.

Infekcija se razvija relativno brzo nakon ulaska mikroorganizma.

Može da bude praćena povišenom temperaturom, drhtavicom, slabošću i malaksalošću, glavoboljom i drugim simptomima.

Posle nekoliko sati od pojave simptoma počinje da se javlja crvenilo.

Crvenilo se širi relativno brzo i jasno je ograničeno od ostatka kože što je takođe jedna od osnovnih karakteristika ove bolesti.

Kada postoji pogoršanje mogu da se stvore vezikule ispunjene tečnošću i da se razvije nekroza.

Pogoršanje može da prati stvaranje čireva na koži, razvoj gangrene, zahvatanje venskog sistema, zglobova i sve u svemu generalno lošim opštim stanjem.

Na sreću pogoršanja su retka jer postoji uspešna terapija ovog stanja.

Kako se leči erizipel?

Terapija erizipela podrazumeva uzimanje antibiotika putem tableta ili injekcija.

Najčešće su u pitanju antibiotici iz grupe penicilina.

Alternativno, za osobe alergične na penicilin koristi se eritromicin, doksiciklin…

Terapija se najčešće sprovodi oralnim putem odnosno preko tableta.

Može da traje i više od dve nedelje zavisi pre svega od kliničkog stanja pacijenta odnosno toka infekcije.

Pored terapije antibioticima važno je mirovanje, unošenje dovoljno tečnosti, obaranje visoke temperature, smirivanje bola antipireticima i analgeticima kao i držanje noge podignute ukoliko je erizipel tu lokalizovan.

Kako se postavlja dijagnoza erizipela?

Dijagnoza se najčešće postavlja pregledom zahvaćenog dela tela.

Karakteristična lokalizacija, boja i granica zahvaćenog od zdravog dela kože olakšava dijagnozu.

Problem predstavljaju druge infekcije kože koje mogu da se jave, to se pre svega odnosi na celulitis stim što on nema jasnu granicu zdravog od zahvaćenog dela kože.

Pored toga diferencijalno dijagnostičku nedoumicu može da predstavljaju upala vena, herpes zoster, kontakti dermatitis idr.

Pomoć u dijagnostici mogu da pruže dodatni prateći simptomi, leukocitna formula, vrednosti CRP -a, kao i anamneza o postojanju prethodne povrede zahvaćenog dela tela.

Ono što je bitno je da uzimanjem odgovarajuće terapije ova infekcija biva izlečena bez razvoja komplikacija.

Tako da i ako je imate, nemate razloga za brigu ali poželjno je da terapiju, kontrole i sve ostalo što ide uz to ispoštujete do kraja.